Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι ο θυμός μπορεί να είναι ένα πολύ χρήσιμο συναίσθημα; Αν ανακαλύψουμε τις θετικές και προστατευτικές διαστάσεις του θυμού, τότε θα μάθουμε να αποδεχόμαστε ένα ¨δύσκολο” συναίσθημα, να το βιώνουμε µε ασφαλή και υγιή τρόπο.
Σκεφτείτε τον θυμό σαν ένα δράκο που κρύβεται στον κήπο της ψυχής, όταν κάτι πάει στραβά, αυτός ο δράκος ξυπνάει γεμάτος ζωντάνια και πάθος. Μας έχουν μάθει ότι ο θυμός δεν είναι ένα επιθυμητό συναίσθημα, ότι πρέπει να το καταστέλλουμε αντί να το βιώνουμε. Αυτό συμβαίνει γιατί γνωρίζουμε ότι ο θυμωμένος άνθρωπος είναι ικανός να κάνει τρομερές πράξεις, συνδέοντας έτσι τον θυμό µε επικίνδυνες συμπεριφορές. Όταν βρισκόμαστε κοντά σε κάποιον που είναι εξοργισμένος αισθανόμαστε φόβο, και γι’ αυτό το λόγο φοβόμαστε και τον δικό µας θυμό. Για να αποφύγουμε να φτάσουμε σε ακραίες καταστάσεις, εν τελεί προτιμάμε να µην κάνουμε τίποτα υπό την επήρειά του και να τον κρύψουμε ή να τον αρνηθούμε.
Όμως επειδή ο θυμός έχει τη δυνατότητα να µας οδηγήσει σε επικίνδυνες συμπεριφορές δε σημαίνει ότι πάντα οδηγεί εκεί.
Αυτός ο δράκος έχει και την προστατευτική του πλευρά. Είναι σαν ένας φύλακας της ψυχικής µας ασφαλείας. Όταν νιώθουμε ότι κινδυνεύει κάτι πολύτιμο, ο δράκος αυτός ξυπνάει και φρουρεί τα όρια µας. Είναι ο φύλακας που µας προστατεύει από εξωτερικές απειλές, που μας προειδοποιεί, που μας προσέχει.
Πως αναγνωρίζουμε λοιπόν και διαχειριζόμαστε τον παραλυτικό θυμό σε έναν θυμό που µας παρακινεί να αλλάξουμε την ζωή µας προς το καλύτερο;
Οι αιτίες του θυμού είναι κυρίως δυο.
α) Κάτι που θέλουμε να συμβεί αλλά δε συμβαίνει
β) Κάτι που συμβαίνει αλλά δεν θα θέλαμε να συμβαίνει.
Επειδή ο θυμός δεν προέρχεται πάντα από συνειδητή γνώση των καταστάσεων αλλά από το ένστικτο της επιβίωσης, ο οργανισμός µας αντιδρά µε βάση το τελευταίο. Λειτουργεί δηλαδή πολλές φορές αντανακλαστικά, άρα ανεξέλεγκτα και αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα.
Χρειάζεται επομένως επίγνωση από που προέρχεται και τι σημαίνει για εμάς. τι χρειάζεται και πως μπορούμε να το διαχειριστούμε. Χρειάζεται να μπορούμε να κάνουμε το ασυνείδητο συνειδητό. Να ανακαλύψουμε τις βαθιές ρίζες του θυμού και να εξοικειωθούμε μαζί του. Αυτό μπορεί να γίνει στο πλαίσιο μιας ψυχοθεραπευτικής σχέσης. Με την ψυχοθεραπεία θα μπορέσουμε να φτάσουμε στο σημείο που δεν θα φοβόμαστε τον δράκο του θυμού αλλά θα τον υιοθετήσουμε σαν ένα σύντροφο στο ταξίδι της ζωής µας.
Πηγή: Monitor on Psychology, το περιοδικό της American Psychological Association
